سرو و بید

یه سال تو زمان حضرت موسی قحطی میشه و آسمون یه چیکه آب هم به زمین پس نمیده.

حضرت موسی میره به خدا میگه:

بابا! خدایا! چرا یه ذره بارون نمی آد؟ همه دارن تلف میشنا!!!...

خدا هم به حضرت موسی میگه:

توی قوم شما، یه بنده خدایی هست که یه گناهی کرده که به خاطر اونه که بارون نمی آد.

اما از اونجایی که خدا خیلی مرام داره، اسم و گناه اون نفر رو به حضرت موسی نمیگه...

حضرت موسی میاد تو جمع قومشو میگه:

خدا گفته یکی از بین شما یه گناهی کرده که به خاطر اونه که بارون نمیاد.

اون بابایی که گناه کرده بود، بلافاصله می فهمه که منظور خدا اون بوده. همون جا به خدا میگه:

خدایا غلط کردم. من توبه میکنم. فقط بالا غیرتاًَ آبروی منو نبر. من دیگه اون گناهو نمی کنم.

بعد از اینکه اون یارو توبه می کنه، بارون میاد و همه جا پر از آب میشه....

واهمه اینکه نکنه اون یاروی این دوره و زمونه من باشم، داره منو دق میده.

بدتر از اون هم اینه که هرچی هم توبه میکنم، فایده نداره.

لذا من بدینوسیله و رسماً و در ملأ عام از خدا بابت هرکاری که کردم که بد بوده، معذرت میخوام.

فقط این تن بمیره، آبروی ما رو نریز...