بی خوابی که به سرم میزند در اولین حرکت آسمان را چک میکنم ببینم تقصیر این ماه پدر سوخته است که لابد کامل شده و خواب از چشمان ما ربوده.
۹۹ درصد هم حدسم درست از آب درمیومد.
الا امشب که از شانس ما این نوری که خواب رو برما حرام کرده نور اتاق خانه روبروییست.
کاش از پنجره جز ساختمان چیزی پیدا بود.
مثلا کوهی...
آسمانی...
ماه و ستاره ای...
شاید چیزی شبیه به تصویری از طبیعت ۱۵ سال پیش تهران از پنجره خانه باغ فیض.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر