عجب صبری داره خدا...

یه وقتایی فکر میکنم که خدا عجب صبری داره.

خیلی ها رو میشناسم که همیشه از خدا طلبکارن. و جالبه که خدا هم همیشه بهشون هرچی رو که بخوان میده.

مثلاً یه بابای پولداری رو میشناسم که خیلی اوضاعش خوبه. اما همیشه میگه:" من نمیدونم چرا خدا به من نمیده؟ اگه خدا نخواد به من بده، پس به کی بده؟"

یکی نیست بگه آخه مرد حسابی...

پس اینایی که الآن داری از کجا اومده؟

یا کسی رو میشناسم که خیلی آدم باهوشیه و تو درساش خیلی موفقه. اگه ازش بپرسی، خیلی راحت میگه:" خدا کجا بود وقتی که من داشتم تلاش میکردم؟ من هرچی که دارم از تلاش خودم دارم."

یکی نیست بگه آخه پدر صلواتی...

اون هوش و استعدادت رو که دیگه خودت کسب نکردی! یا اون پدر و مادری که اینجوری کمکت کن تا به اینجا برسی رو عمه من بهت داده؟

میخوای برات 100 تا آدم مثل تو مثال بزنم که حتی از تو خیلی باهوشتر بودن، اما شانس باهاشون یار نبوده. (یا به عبارتی خدا بهشون کمک نکرده)؟

من آدمی رو میشناسم که رو رتبه زیر 100 کنکور حساب میکرد، ولی سر کنکور غش کرد. این شانسم خدا بهت نداده؟

تو که اینجوری منکر وجود خدا تو زندگیت میشی، کافیه یکم چشاتو باز کنی تا با چشم معمولی هم ببینیش.

خدا به هرکسی این شانس رو نمیده که بتونه راحت نفس بکشه.(هستن آدمایی که برای همین کاری که تو در دقیقه 20-30 بار انجام میدی، حسرت میخورن)

خدا به هر کسی این توانایی رو نمیده که بتونه اینقدر راحت با آدمای اطرافش ارتباط برقرار کنه.( راه دور نمیرم. همین داداش خودت که با یه مدل تربیت هم بزرگ شدین.)

خدا به هرکسی این شانس رو نمیده که پدر و مادرش تحصیلکرده و باشعور باشن.(اونم تو سن من و تو)

خدا به هر کسی اینهمه مال و منال نمیده.(مثلا همین آقای محسنی که با هم و از یه جا کارتون رو شروع کردین. اما اون الآن به خاطر اون سکته زیر 2 متر خاک خوابیده.)

خدا به هر کسی این شانس رو نمیده که بتونه بره و همه جای دنیا رو ببینه.(آدمهایی هستن که فکر نمیکنن که دنیا بزرگتر از تهران و میدون خراسون باشه)

خدا به هرکسی این شانس رو نمیده که اینقدر محبوب باشه.(میشناسم آدم خیلی خوبی رو که حتی خود من هم خیلی دوست ندارم کنارش بشینم.)

خدا به هر کسی این شانس رو نمیده که با کسی که دوسش داره زندگی کنه و حتی حرف بزنه.(اونوقت توی الاغ عوض اینکه شکر کنی، باهاش به دیگران پز میدی و نیش میزنی؟)

همه اینا رو گفتم که بگم...

خدا گر ببندد ز حکمت دری

ز رحمت گشاید در دیگری.

دنبال اون در رحمت باشو اینقدر گیر نده که چرا خدا در حکمت رو بست...