دوباره تصمیم گرفتم که به همون منوال گذشته، روزی یکبار رو حداقل بنویسم...
از چی؟؟..
مثلاً...
آهنگ های جدید گروه آریان رو شنیدم. همونی که با کریس دی برگ خوندن. مفت گرون بود جداً...
اوایل که این گروه فعال شده بود، جدا با آهنگ هاشون حال میکردم. اما حالا از شنیدنش خوشحال که نشدم هیچ، سر درد هم گرفتم...
این اتفاقیه که سر خواننده های محبوب دیگرم هم اومده...
فور اگزمپل...(فرض کنید یک ایرانی غربزده جلوتون واستاده)
احسان خواجه امیری که به نظرم آلبوم اولش از دو تای دیگه خیلی بهتر بوده...
افتخاری که کلاً در سالهای اخیر گند زده به موسیقی. اما هنوزم که هنوزه با آهنگ های کاست "نیلوفرانه" و "یاد استاد" و "کاروان" ش حال میکنم...
به نظرم گوگوش هم قدیما خیلی قشنگتر از این روزاش میخونه...
من هم 99% شاعر ها رو مقصر میدونم که عوض شعر، خزعبلات تحویل خواننده ها میدن...
ستاره در آسمان...
جاده بی انتها...
اشک بی کسی...
و از این تمثیل ها و استعاره های مسخره دیگه...
ولی در عوض هر وقت که شعر های عریان و برهنه در هر موردی رو میشنوم، جون دوباره میگیرم...
مثلاً شعری مثل "جبر جغرافیایی" محسن نامجو... (در زمینه سیاسی)
"سلام ای کهنه عشق من" ستار...(در زمینه عاشقانه)
سلیقه موسیقیاییم شاید متفاوت باشه. اما به جون خودم بد نیست. امتحان کن. مشتری میشی...D:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر